Gjatë një tribune shkencore në Amerikë, njëri prej të pranishmëve e në mes të ligjëratës e ndërpret ligjëruesin për ta informuar : “Njeriu që është ulur pranë meje i përket nacionalitetit amerikan dhe e deklaroi shehadetin!”
Ligjëruesi madhëron emrin e Allahut dhe kërkon që të del në skenë. U ngritë një njeri i moshës së mesme dhe u afrua te ligjëruesi. Në pyetjen si e dashuroi këtë fe dhe përse e pranoi Islamin, njeriu mori frymë thellë dhe tha: “Shikoni zotëri, në fakt unë jam njeri shumë i pasur, posedojë fabrika, posedojë kapital aksionar… por asnjëherë nuk kam ndjerë kënaqësi në shpirt, asnjëherë nuk dija të buzëqeshi, gjithë kohën isha në mendime dhe në depresion. Mirëpo, tek unë punonte një shërbëtor i cili me prejardhje ishte nga India, ai ishte gjithë kohën i buzëqeshur dhe i lumtur, sa herë që e takoja, ai gjithmonë më buzëqeshte. E shikoja me vëmendje dhe mendoja, si mund ky njeri me të ardhura të pakta të jetë kaq i lumtur dhe gjithmonë me buzën në gaz, ndërsa unë jam milioner dhe nuk ndjehem ashtu!
Nuk munda të duroj më e të mos e pyes për ‘recetën’ e tij të lumturisë. E thirra në zyrën time që të bisedojmë. E pyeta në mënyrë të drejtpërdrejtë: “Të lutem më thuaj, përse ti je gjithmonë i buzëqeshur?” Njeriu përsëri buzëqeshi dhe iu përgjigj: “Për shkak se unë jam musliman.” E kam dëgjuar këtë, por a domethënë kjo që ju muslimanët jeni gjithmonë të lumtur dhe të buzëqeshur?” Shërbëtori iu përgjigj: “Po, dhe për çdo ditë të jetës sonë ne jemi të tillë, sepse e kemi parasysh thënien e Dërguarit të Allahut, salAllahu alejhi ue sel-lem, i cili ka thënë: I çuditshëm është shembulli i besimtarit, çfarëdo ta godasë, ai është i kënaqur. Nëse e godet ndonjë gjë e bukur, e falënderon Allahun dhe përfiton nga ky falënderim. Nëse e godet ndonjë e pakëndshme, bën durim dhe sërish përfiton për shkak durimit. Domethënë, jeta e jonë është ndërmjet dy gjërave, sprovës dhe kënaqësisë, sprovat janë përplot durim dhe kjo na forcon zemrën dhe shpirtin dhe na bën të lumtur, ndërsa kënaqësitë janë dhuratë i Allahut dhe kjo na plotëson shpirtin. Domethënë, nga ta shikosh jetët tona janë të mbushur me fat.
Njeriu i mallëngjyer, thjeshtë dëshiroi ta pranojë Islamin. Për detajet e pranimit të fesë më njoftoi shërbëtori im.
Mandej ligjëruesi kërkoi që para këtyre njerëzve ta deklarojë edhe njëherë fjalën e Vërtetë. Amerikani çohet në këmbë dhe me emocione të shumta e shqiptoi shehadetin dhe filloi të qajë si fëmijë i vogël. Pasi u qetësua, ligjëruesi e pyeti përse qanë, dhe merre përgjigjen se lotët ishte rezultat i lumturisë, kënaqësisë që e mbushin shpirtin e tij, lumturia të cilën aq kohë e kërkonte…”
Pastaj ligjëruesi shtonë se njerëzit assesi nuk do ta arrijnë kënaqësinë duke shikuar filma dhe seriale, por vetëm se me iman të sinqertë dhe me ibadet, siç janë namazi, leximi i Kur’anit, agjërimi…
Përshtati: Lutfi Muaremi
[Isl@mpress.ch]