Nga Xhabir ibën Abdullahu, Allahu qoftë i kënaqur me të!, se i dërguari, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të!, ua mësonte duanë e istihares për çdo çështje, sikurse ua mësonte suret e Kuranit dhe thoshte:
“Kur dikush prej jush dëshiron të vendosë për një punë me rëndësi, le t’ i fal dy rekate (nafile) namaz dhe pastaj le të thotë: “O Zot, me diturinë Tënde kërkoj të mirën! Kërkoj ndihmë prej fuqisë Sate, kërkoj prej të mirave të Tua të shumta, sepse Ti je i Gjithëfuqishëm e une jam i dobët, Ti di çdo gjë e unë nuk di,
Ti je Ai që i di të fshehtat. O Zot, nëse kjo punë e imja (emërton këtu dëshirën, hallin, etj.) është mirësi për fenë dhe jetën time, për kohën e tashme dhe të ardhmen, bëj të mundshme që të realizohet, lehtëso dhe beko!
E nëse kjo punë është e dëmshme për fenë dhe jetën time, për të tashmen të ardhmen
dhe për në ahiret, largoje prej meje dhe më largo mua nga ajo, më përcakto hajrin kudo
qoftë, pastaj më bëj të kënaqur me të!” e shënon Buhariu dhe Muslimi
Përmbledhje e shpjegimit të ibn Haxherit rreth hadithit
Fjala e ibn Xhabirit: “i dërguari, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të!, ua mësonte
duanë e istihares për çdo çështje”.
Ibn Ebi Xhemrate ka thënë:
është një thënie me kuptim gjithepërfshirës por me qëllim te
perkufizuar, ngase për obligimet (vaxhibet) dhe gjërat e preferuara (mustehab) nuk
kërkohet zgjedhje nga Allahu per veprimin apo mosveprimin e tyre, njashtu per haramet,
e gjerat e papëlqyera nuk kërkohet istihare për braktisjen e tyre, kështu që
përkufizohet çështja në gjërat që janë të lejuara (mubah), por edhe në gjërat te e preferuara nëse bie
ndesh mes dy gjerave, me cilën të fillon e cilën ta le. Ibn Haxheri thote: “Është
gjithëperfshirës për çdo punë të madhe apo të vogël e të nënvleresuar, mund që mbi nje
vepër të vogël e të nënvlerësuar të ndërtohen punë të mëdha.
Fjala e tij: “le t’ i fal dy rekate (nafile) namaz jo prej namazit farz”. Është një tërheqje kujdesi, si për namazin e sabahut përshembull. Ibn ebi Xhemrate ka thëne: “Urtuësia e dhënies përparesi namazit para duase, qendron aty se; qëllimi i istihares është të arrihet bashkimi i dy mirësive, asaj të kësaj bote dhe të ahiretit, andaj ka nevoje qe të trokitet dera e Mbretit absolut, e nuk ka gjë më efektive e më të suksesshme se namazi, pasi që ne vete përmban madhërim të Allahut, lavdërim, shprehje e nevojës për Të, për një moment të tanishëm dhe per të ardhmen.
Fjala e tij: “le të thotë”. Siç shihet qarte, se duaja e përmendur bëhet pas përfudimit të namazit, por njkohësisht mund të konsiderohet edhe renditja e dhikreve dhe lutjeve sikur në namaz, dhe e thotë lutjen para selamit.
Fjala e tij: “O Zot, me diturinë Tënde kërkoj të mirën!”. Pra, sepse Ti je më i dijshmi,
njejtë edhe në fjalën e tij: “Kërkoj ndihmë prej fuqisë Sate”. Kërkoj prej Teje të më
dhurosh fuqi për atë që unë kërkoj, apo
të jetë me kuptim; kërkoj prej Teje të ma mundësosh atë që unë kërkoj, e kuptimi i kërkimit të fuqisë është kërkim i lehtësimit. Fjala e tij: “kërkoj prej të mirave të Tua të shumta”. Është një shenjë deklarimi se të mirat e Allahut janë nga bujaria e Tij, e askush nuk është meritor për to, siç edhe është
medh’hebi i ehlu sunetit.
Fjala e tij: “sepse Ti je i Gjithëfuqishëm e une jam i dobët”.
Flet për atë se dije dhe fuqia absolute i takon vetëm Allahut, e robi nuk ka hise në to përveç atë që Allahu i mundëson. Fjala e tij: “O Zot, nëse kjo punë e imja (emërton këtu dëshirën)”. Siç kuptohen edhe nga
koncepti i fjalisë është se duhet të përmend arsyen, por, që mund të ketë kuptimin e prezentimit të arsyes me zemër. Fjala e tij: “bëj të mundshme që të realizohet”. Pra, bëje të mundshme që të realizohet apo ma lehtëso. Fjala e tij: “largoje prej meje dhe më largo mua nga ajo”. Pra, që zemra e tij të mos jetë e varur me atë.
Fjala e tij: “pastaj më bëj të kënaqur me të”. Pra, më bëj të kënaqur me të, e të mos
ndiej keqardhje për kërkesën e as për ndodhinë, sepse unë nuk di fundin e saj, edhe
nëse në momentin që e kam kërkuar kam qenë i pajtuar me të. Urtësia e kësaj është që
të mos jete zemra e tij e varur me ate gjë, e te mos jetë i qetë. Të jetë i kenaqur
nenkupton të jetë i qetë me caktimin e Allahut.
PREJ POROSIVE PROFETIKE
Pajtueshmëria dhe nënshtrimi: duaja e istihares eshte dorëzim i çështjes Allahut të
Madheruar, duke vepruar shkaqet e lutjes, e që është kuptimi real i tevekulit ‘mbështetjes
ne Allahun’. Abdullah ibn Omeri, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, ka thënë: “Ndodh që njeiru të kërkon
istihare prej Allahut, dhe Allahu t’i bën zgjedhje atij, e ky më pas hidherohet me Zotin, e nuk pret të
shikon fundin e saj, ngaqë ka qenë vetm se hajr për të.”
Omer ibn Hatabi, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, ka thënë: “Nuk e kam dert a zgjohem në
atë që unë e dua apo e urrej, sepse unë e di nuk e di se hajri a është në atë që e dua apo
në atë që e urrej.” Imam ibnul Kajimi, Allahu e mëshiroftë, ka thenë: “Të mundshmen e rrethojne dy gjëra: istihareja para saj, dhe pajtueshmërinë (të qenit i kënqur me të) pastaj.”
Istiharja dhe konsulltimi:
Allahu i Madhëruar na nxit që të gjithashtu të konsultohemi, e të
marrim mendimin e të mençurve e të urtëve, të bashkojmë mes dy mirësive, me istihare
dhe konsultim. Shejhul islam ibn Tejmije, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: “Nuk i bie
pishman ai i cili kërkon istihare prej Krijuesit e konsultohet me krijesat besimtarë, e
vendos për çështjen e tij, Allahu thotë: “Në saje të mëshirës së Allahut, u solle butësisht
me ta (o Muhammed!) – e sikur të ishe i ashpër dhe
vrazhdë, ata do të largoheshin prej teje. Falju gabimin atyre dhe kërko falje te Allahu për ta, e bisedo me ta për punë të jetesës. Kur të vendosish për diçka, mbështetu te Allahu. Se Allahu me të vërtetë, i don
ata që mbështeten tek Ai.” Sureja, Ali Imran, 159.
Përktheu nga gj. arabe Shpend Zeneli