Kur Musa a.s. e nxori popullin e tij nga skllavëria e faraonit dhe arritën para detit, ndërsa pas shpine kishin ushtrinë e faraonit. Atëherë mes njerëzve filloi frika dhe paniku sepse ndodheshin në një situatë pa rrugëdalje. Musa a.s. u tha: ” “Kurrsesi, me mua është Zoti im, Ai do të më udhëzojë”!
Edhe pse para tyre ishte pengesa e madhe (deti), ndërsa pas tyre njeriu më i fuqishëm i kohës, që ishte i gatshëm ta shkatërroj, Musa a.s. nuk dyshoi në mëshirën dhe ndihmën e Zotit.
Pra, optimizmi i tij vinte nga bindja e fortë në Allahun xh.sh. i Cili asnjëherë nuk i harron dhe nuk i braktis ata që janë të devotshëm. Gjithsesi se do t’ua tregoj rrugën e shpëtimit atyre që mbështeten tek Ai. “E kush u përmbahet dispozitave të Allahut, atij Ai i hap rrugë dhe e furnizon atë prej nga nuk e kujton fare. Kush i mbështetet Allahut, Ai i mjafton atij.” (Talak 2-3)
Përshtati: Arsim Dauti
(Islampress)